MONROVIA –อดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข ดร. วอลเตอร์ เกวนนิเกล เสียชีวิตแล้ว เขาเสียชีวิตที่ศูนย์การแพทย์ John F. Kennedy ในเช้าวันศุกร์ เวลา 6:03 น. FrontPageAfricaได้รวมตัวกัน
FrontPageAfricaรวบรวม Dr. Gwenigale ที่เสียชีวิตไปแล้วเข้ารับการผ่าตัดที่ประสบความสำเร็จเมื่อวันเสาร์ที่แล้ว แต่ต่อมาเกิดภาวะแทรกซ้อนขึ้น
ดร. เกวนนิเกลดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุขระหว่างระบอบการปกครองของเอลเลน จอห์นสัน เซอร์ลีฟ ตั้งแต่ปี 2549 ถึง พ.ศ. 2558
เขายังทำหน้าที่เป็นศัลยแพทย์ฝึกหัดมานานกว่า 30 ปี รวมทั้งในช่วงสงครามกลางเมือง เขาเป็นเจ้าหน้าที่สาธารณสุข Bong County ผู้อำนวยการโรงพยาบาล Phebe และเป็นประธานของ Christian Health Association of Liberia นอกจากนี้ เขายังดำรงตำแหน่งคณะกรรมการบริหารขององค์การอนามัยโลก และเป็นสมาชิกคณะกรรมการรณรงค์ต่อต้านโรคมาลาเรียแบบย้อนกลับ
เมื่อเขาเกษียณจากการบริการ
สาธารณะในปี 2558 ประธานาธิบดีเอลเลน จอห์นสัน เซอร์ลีฟ อธิบายว่าเขาเป็น “สัญลักษณ์เชิงสัญลักษณ์ที่มีความมุ่งมั่นและหน้าที่ในการให้บริการสาธารณะ ซึ่งเราทุกคนต้องพยายามเลียนแบบในการรักษาความไว้วางใจสาธารณะที่มอบให้เราในฐานะรัฐบาล” .
เธออธิบายเพิ่มเติมว่าเขาเป็น “การแสดงอย่างเชี่ยวชาญของชีวิตที่ถ่อมตนและเป็นแบบอย่างซึ่งเทียบเท่ากับความเป็นเลิศที่ถ่อมตัว”
เธอกล่าวว่า “ดร. Gwenigale จะถูกจดจำว่าเป็นหนึ่งในรัฐมนตรีที่ทำหน้าที่ได้ดีที่สุดของฉัน ซึ่งฉันสามารถวางใจได้ว่าจะใช้วิจารณญาณที่ดีและคำแนะนำที่ดีอย่างสุดซึ้ง”
เบนจามิน ควาเม บอตเว ที่ปรึกษาด้านเภสัชตำรับแห่งสหรัฐอเมริกา โดยเน้นที่แผนยุทธศาสตร์ระยะเวลา 5 ปี พ.ศ. 2564-2568 กล่าวว่าแผนห้าปีได้รับการพัฒนาตามคำสั่งที่กำหนดโดยพระราชบัญญัติการจัดตั้ง LMHRA ตลอดจนประสบการณ์และบทเรียนที่ได้รับในช่วงสิบปีที่ผ่านมา ปีของการดำรงอยู่ของอำนาจ แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศระหว่างประเทศ และผลการประเมินภายในและสิ่งแวดล้อมที่ดำเนินการไปแล้ว
ตามเขา จุดประสงค์ของแผนกลยุทธ์นี้คือ: ออกแบบกลยุทธ์เพื่อให้บรรลุวิสัยทัศน์ ภารกิจ และวัตถุประสงค์ของผู้มีอำนาจ; ให้มุมมองระยะยาวว่าผู้มีอำนาจจะเป็นอย่างไรในอนาคต พัฒนาตัวบ่งชี้ประสิทธิภาพสำหรับการติดตามและประเมินผล การพัฒนาแผนปฏิบัติการและงบประมาณเพื่อเป็นพื้นฐานในการขอความช่วยเหลือทั้งด้านเทคนิคและการเงินเพื่ออำนวยความสะดวกในการบรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้เหล่านี้
ที่ปรึกษา USP PQM+ กล่าว
เพิ่มเติมว่ากระบวนการพัฒนาแผนยุทธศาสตร์เกี่ยวข้องกับการประเมินสถานะของการดำเนินการตามแผนยุทธศาสตร์ฉบับแรก การประเมินตนเองของ LMHRA เกี่ยวกับหน้าที่การกำกับดูแลโดยใช้เครื่องมือวัดมาตรฐานสากลขององค์การอนามัยโลก (WHO) การประเมินเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานการณ์ระบบการจัดการคุณภาพโดยองค์การอนามัยแอฟริกาตะวันตก (WAHO); ผู้บริหารทุกระดับ พนักงาน และผู้มีส่วนได้ส่วนเสียต่าง ๆ และกลุ่มมืออาชีพต่างมีส่วนร่วมในการป้อนข้อมูลและเข้าซื้อกิจการ เขากล่าวว่าเมื่อทำการวิเคราะห์ SWOT และ PESTEL วิสัยทัศน์และพันธกิจได้รับการพัฒนาและมีการระบุเป้าหมายเชิงกลยุทธ์เพื่อให้สามารถบรรลุภารกิจของผู้มีอำนาจ
เนื้อหาเฉพาะบางส่วนที่รวมอยู่ในแผนรวมถึงการเสริมสร้างความเข้มแข็งของระบบการกำกับดูแล กฎหมายและข้อบังคับ การประเมินและการลงทะเบียน การตรวจสอบ การควบคุมการนำเข้าและการส่งออก การเฝ้าระวังหลังการขาย การควบคุมเภสัชและการทดลองทางคลินิก การควบคุมคุณภาพ ระบบการจัดการคุณภาพ การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ การประสานความร่วมมือและการกระจายอำนาจ การสื่อสารความยั่งยืนทางการเงินและเทคโนโลยีสารสนเทศ
นาย Botwe ยังเน้นย้ำว่าแผนดังกล่าวยังครอบคลุมถึงการจัดตั้งยาที่มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลและระบบการกำกับดูแลผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้อง การจัดตั้งระบบการจัดการคุณภาพและดำเนินกิจกรรมการวิจัยเชิงปฏิบัติการเพื่อสนับสนุนหน้าที่การกำกับดูแล การพัฒนาและดำเนินการระบบการจัดการข้อมูลที่มีประสิทธิภาพ การส่งเสริมการเป็นหุ้นส่วน ความร่วมมือ ความร่วมมือและการกระจายอำนาจ การจัดหา การพัฒนา และการบำรุงรักษาความสามารถด้านทรัพยากรมนุษย์ที่เพียงพอ และการระดมทรัพยากรด้านเทคนิคและการเงินเพื่อดำเนินการตามหน้าที่การกำกับดูแล
โดยสรุป คุณ Botwe เน้นย้ำว่ากฎระเบียบด้านยาและผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพมีขึ้นเพื่อความปลอดภัย ประสิทธิภาพ และคุณภาพ ดังนั้น กิจกรรมของการอนุญาตทางการตลาด การเฝ้าระวังหลังการขาย การตรวจสอบ และห้องปฏิบัติการควบคุมคุณภาพจึงต้องการโครงสร้างพื้นฐานที่ล้ำสมัย ทรัพยากรบุคคลที่ได้รับการฝึกอบรมมาอย่างดีและมีทักษะ ตลอดจนความช่วยเหลือด้านเทคนิคและการเงิน ตามที่เขากล่าว แผนปฏิบัติการเชิงกลยุทธ์และแผนปฏิบัติการที่ตามมานั้นมีค่าใช้จ่ายเพื่อให้มีโอกาสสำหรับการลงทุนในพื้นที่เฉพาะ และหากจำเป็น ให้ความช่วยเหลือด้านเทคนิคเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ เนื่องจากประสบการณ์แสดงให้เห็นว่าการจัดสรรงบประมาณของรัฐบาลเพียงอย่างเดียวไม่เพียงพอที่จะทำให้มั่นใจว่าการดำเนินการตามแผนเป็นไปอย่างสมบูรณ์
