แม้แต่ในฮอลแลนด์ คุณลงเอยด้วยการทำเพลงเกี่ยวกับแคลิฟอร์เนียในตอนท้ายของเวลาที่เราอยู่ที่นั่นในฮอลแลนด์ เราคิดถึงบ้านมาก เพลง “The California Saga Trilogy” ของฉันชวนให้นึกถึงรากเหง้าของเราจริงๆ เราตระหนักดีถึงสิ่งนั้น ได้เวลากลับบ้านแล้ว หนึ่งในเสียงร้องสุดท้ายที่ไบรอันทำในอัลบั้มคือชุด “California Saga” เขาเดินเข้าไปในสตูดิโอและเดินไปที่ไมโครโฟนตรงกลางมิกซ์ดาวน์ ซึ่งค่อน
ข้างแปลก เพราะเมื่อคุณมิกซ์ดาวน์ คุณมักจะไม่ได้อัดเสียง คุณผ่านการบันทึกแล้ว! Brian เดินเข้าไป
และไป [ร้องเพลง] “On my way to sunny Californ-IA” อากาศเย็นสบายและช่วยพยุงเราให้ลุกขึ้นเพราะเรากำลังเดินทางกลับบ้าน นั่นเป็นสิ่งที่ผมจำได้อย่างชัดเจน เพราะเราทำสิ่งนั้นมาเป็นเวลาหลายเดือนที่นั่น เราก็พร้อมที่จะกลับบ้านปกซีดี ‘A Postcard From California’ ของAl Jardine
คุณเพิ่งเปิดตัวอัลบั้มเดี่ยวเวอร์ชันใหม่ [เดิมคือดิจิทัลเท่านั้น] ในรูปแบบซีดี “A Postcard from California” พร้อมแทร็กและรีมิกซ์ที่เพิ่มเข้ามาใหม่ รวมถึงบางเพลงที่เกือบจะนับเป็นเพลงของ Beach Boysมีเนื้อหาในอัลบั้มของฉันที่เดิมทีควรจะเป็นเนื้อหาของวงดนตรี ซึ่งฉันสามารถดำเนินการให้เสร็จและโปรดิวซ์ร่วมกับเพื่อนๆ ในอัลบั้มได้ จากช่วงเวลานั้นที่เรากำลังพูดถึง ฉันได้ช่วยเพลงนี้ชื่อ “Don’t Fight the Sea” และผู้ชายทุกคนร้องเพลงนี้ และด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่เคยเป็นจริง เพราะมันค่อนข้างซีเรียส เนื้อหาชวนปวดหัว คุณรู้ไหม ฉันหมายความว่า Beach Boys ไม่เป็นที่รู้จักในเรื่องความคิดที่รอบคอบเกี่ยวกับมลพิษและอะไรทำนองนั้น [หัวเราะ] ดังนั้นบางทีแค่เนื้อหามันไม่เหมาะกับ Beach Boys แต่มันใช้ได้ดีสำหรับฉัน และฉันขอแนะนำให้ผู้คนฟังผู้ชายร้องเพลงเกี่ยวกับบางสิ่งที่สำคัญจริงๆ โดยเฉพาะในตอนนี้ … โชคไม่ดีที่กลายเป็นจริง — หมีขั้วโลกกำลังมองหาที่พักในขณะนี้
“Don’t Fight the Sea” ย้อนยุคไปนานขนาดไหน?
ยุค 70 ฉันยังคงเป็นผู้นำเดิมของฉันด้วย ฉันไม่สามารถทำหน้าที่ผู้นำได้ดีกว่านี้ถ้าฉันพยายาม ฉันเลยคิดว่า ไม่ ฉันจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ และฉันได้ไบรอัน ไมค์ คาร์ล และบรูซมาร่วมร้องด้วย … ในอัลบั้มนี้มีโบนัสแทร็กที่ฉันรีมิกซ์ค่อนข้างน้อย และเวอร์ชันใหม่ก็ค่อนข้างดี มันเรียกว่า “คลื่นแห่งความรัก” เป็นอีกอันหนึ่งที่ควรมี/อาจมีได้ แต่เนื่องจากความซับซ้อนทั้งหมดของการอยู่ในวงดนตรีที่มีอายุยืนยาวของเรา จึงมีที่ว่างไม่พอสำหรับสิ่งต่างๆ ดังนั้นคุณจึงต้องหาทางออกสำหรับมัน แต่ Waves of Love เป็นเพลงแนว Beach Boys จริงๆ และในความเป็นจริง คาร์ล วิลสันร้องเพลงหนึ่งในท่อนสุดท้ายของเขาในเรื่องนั้น ลองคิดดูสิ ในรายการ “Waves of Love” ฉันภูมิใจในสิ่งนั้นมาก เขาใจกว้างมากที่สละเวลาช่วยพี่ชายและตัวฉันแต่ละคนร้องเพลงให้เสร็จ
หลังจากเสร็จสิ้นการทัวร์คอนเสิร์ตกับ Brian Wilson เมื่อต้นปีนี้ คุณก็กลับมาเดินบนถนนอีกครั้งในเดือนธันวาคมกับวง Endless Summer ใช่ไหม?ใช่ ฉันจะอยู่ท่ามกลางหิมะโปรยปราย หวังว่าคงทำให้ผู้คนมีความสุขบ้าง ในสถานที่ต่างๆ เช่น โรงกลั่นไวน์ในเมืองแนชวิลล์ ฉันกลับมาทำทัวร์แบบสบายๆ ที่คุณจะได้พบปะผู้คน ซึ่งสนุกกว่าเล่นในสนามกีฬาขนาดยักษ์มาก หรือรายการใหญ่ที่เราทำกับไบรอัน ซึ่งคุณ
แทบจะไม่ได้เห็นด้วยซ้ำ ผู้คน. ฉันชอบทำสิ่งที่เป็นส่วนตัวจริง ๆ ซึ่งคุณสามารถเห็นความสุขบนใบหน้าของพวกเขา ฉันเรียกมันว่า Endless Summer Band เพราะ… ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันเดาว่าเป็นเพราะฉันเกิดเครื่องหมายการค้าชื่อ! [หัวเราะ] นั่นคงเป็นเหตุผลที่ดี แต่ฉันหมายถึง หวังว่าเราจะไม่มีฤดูร้อนที่ไม่มีที่สิ้นสุด สมัยนั้นดูมีเสน่ห์ น่าตลกที่กาลเวลาเปลี่ยนความหมาย
แชปลินสีบลอนด์แฟน ๆ ของ Beach Boys สนใจที่จะฟังการบันทึกเสียงของ Carnegie Hall ซึ่งอยู่ในห้องนิรภัยตลอด 50 ปีที่ผ่านมา คุณมีความทรงจำในการเล่น Carnegie Hall หรือไม่?ใช่ ฉันจำได้ ฉันคิดว่านั่นเป็นรายการที่ฉันแสดง “ออกจากเมืองนี้” เป็นครั้งแรก และฉันรู้สึกประหม่าพอๆ กับอึที่จะทำ คุณสามารถได้ยินฉันหายใจแรงและกระวนกระวายใจ แต่มันก็เป็นการแสดงที่ดีจริงๆ ในเวลานั้น Beach
Boys เล่นแบบไม่หยุดพัก สามสัปดาห์หยุดหนึ่งสัปดาห์ ทำวิทยาลัยหลายแห่ง สร้างมันขึ้นมา แล้วก็ Nassau Coliseum และ Carnegie Hall และการแสดงนั้นเป็นการแสดงที่พิเศษจริง ๆ เพราะมันค่อนข้างโยกเยก แฟนบอลให้ความมั่นใจกับเรา มันแตกต่างสำหรับพวกเขาเพราะมันเป็นเพลงที่แตกต่างเมื่อเทียบกับสิ่งที่ Beach Boy อื่น ๆ เคยเป็น แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะยอมรับมันได้ค่อนข้างดี
Jack Rieley ผู้จัดการในตอนนั้น เป็นหนึ่งในกองกำลังที่ต้องการทำให้กลุ่มมีความร่วมสมัยมากขึ้นและเกี่ยวข้องกับช่วงต้นทศวรรษที่ 70
credit : เกมส์ออนไลน์แนะนำ >>> เซ็กซี่บาคาร่า
